Η ενδεχόμενη υποτροπή αστάθειας μετά από συνδεσμοπλαστική προσθίου χιαστού συνδέσμου αποτελεί μια από τις καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει τόσο ο ασθενής που θα την υποστεί όσο και ο ορθοπαιδικός χειρουργός που θα την διαγνώσει. Αν η συνδεσμοπλαστική ΠΧΣ θεωρείται απαιτητική επέμβαση και πρέπει να την εκτελούν έμπειρα χέρια για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, πόσο μάλλον η αναθεώρηση όπου το μόσχευμα που έχει χρησιμοποιηθεί είτε έχει υποστεί εκ νέου ρήξη (νέος τραυματισμός), είτε ήταν ανεπαρκές το πρώτο χειρουργείο. Μετά από ενδελεχή απεικονιστικό έλεχγο, πλήρη κλινική εξέταση και λεπτομερή καταγραφή του ιστορικού από το πρώτο χειρουργείο μέχρι τη χρονική στιγμή της αναθεώρησης γίνεται σταδιοποίηση του ασθενούς για την κατανόηση των αιτιών της αποτυχίας της αρχικής συνδεσμοπλαστικής. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζονται πιθανές συνοδές παθολογίες του γόνατος που ίσως δεν αναγνωρίστηκαν στην αρχική αντιμετώπιση του γόνατος διότι η ενδεχόμενη αναθεώρηση μόνο του προσθίου χιαστού συνδέσμου θα οδηγηθεί επίσης σε αποτυχία.
Επίσης η γνώση της χρήσης όλων των μοσχευμάτων από τον χειρουργό αποτελεί επίσης ένα από τα βασικότερα εφόδια για την αντιμετώπιση της οποιασδήποτε αναθεώρησης του προσθίου χιαστού συνδέσμου.
